HELP MAARTEN NAAR HUIS!
Wie ben ik?
Ik ben Maarten van den Bergh, 25 jaar, boomverzorger van beroep en ben liever buiten dan binnen. Ik zit nu al maanden binnen en dat bevalt me eigenlijk helemaal niet. Ik heb het er maar mee te doen, maar wil natuurlijk zodra het weer kan naar buiten en genieten van de natuur.
Wat wil ik in mijn leven?
Mijn dagen vul ik nu nog met revalidatie maar ik wil zo snel mogelijk weer terug participeren in de maatschappij op welke manier dan ook, betaald of desnoods vrijwillig. Heb al vanaf zeer jonge leeftijd altijd gewerkt bij boeren in Ter Aar en omstreken. Ben altijd bezig voor iedereen. Ben een echt buitenmens en daarom heb ik een beroep gekozen die daarbij aansluit. Ik werkte tot het ongeluk als boomverzorger en dat vind ik écht een fantastisch beroep!
Nu zal dat niet meer gaan, maar ik hoop wel dat ik een zinvolle dagbesteding ga vinden, waarmee ik weer een waardige invulling geef aan mijn leven en aan mijn bestaan. Het is een ongeluk dat ik heb gehad en daardoor staat mijn leven op z’n kop. De periode in het ziekenhuis heeft veel langer geduurd dan nodig, maar daardoor heb ik wel het gevoel dat ik nu keihard moet werken aan m’n revalidatie, zodat ik weer terug kan naar m’n plekkie in Alphen aan den Rijn en van daaruit weer kan kijken naar welke mogelijkheden ik heb. Terugkeren naar mijn beroep zal niet meer kunnen, maar ik wil toch zeker wel mijn bestuursfunctie weer oppakken bij de Huttenbouw in Ter Aar.
Verder heb ik wel een stel gezonde hersens en dat ik daar wat mee wil kan doen, dat is zeker. Dan moet natuurlijk wel nog wel veel dingen gebeuren, zoals de beschikking krijgen over de juiste (computer-) apparatuur waardoor dat mogelijk wordt.
Ik wil graag weer de regie krijgen over mijn eigen leven en zelf bepalen wat mijn mogelijkheden zijn. Ik richt me nu voornamelijk op het fysieke gedeelte en zodra ik uit gerevalideerd ben dan richt ik me op het volgende traject. De toekomst zal moeten uitwijzen wat wel en niet mogelijk is.
Het zal duidelijk zijn dat de omstandigheden waar ik nu in verkeer me soms erg verdrietig maken en dat er nog een heleboel een plekje moet gaan krijgen om alles te verwerken. Dat neemt niet weg dat ik alle mogelijkheden zal aangrijpen om de toekomst weer zinvol tegemoet te kunnen zien.
Dat ik daar een opleiding voor moet gaan volgen, dat begrijp ik natuurlijk en dat is misschien ook weer leuk. Ik volgde, voor het ongeluk, ook een opleiding in Velp om me verder te specialiseren in het beroep van boomverzorger.
Ik genoot altijd van het contact met mijn collega’s bij het hoveniersbedrijf waar ik werkte. Dat wil ik straks ook weer, collega’s om me heen waarmee het leuk vertoeven is. Daarnaast hoop ik ook dat mijn vrienden me blijven bezoeken zoals ze deden in het ziekenhuis en nu in het revalidatiecentrum.
Wat kan ik zelf oplossen?
Ik kan, wanneer ik weer in Alphen woon en mijn appartement aangepast is, weer de regie krijgen over m’n eigen leven.
Voor mij en voor mijn vrienden zal het prettig zijn wanneer ze weer langs kunnen komen en natuurlijk kan ik dan ook weer op pad wanneer ik weer mobiel ben.
Om op pad te kunnen heb ik aangepast vervoer nodig, zodat familie en vrienden mij kunnen vervoeren.
Om weer thuis te kunnen wonen heb ik veel begeleiding en hulp nodig. Daarvoor zijn aanpassingen aan mijn appartement wel noodzakelijk.
Ook is mijn wens om een hulphond te hebben, zodat deze mij kan assisteren. Zodra ik weer thuis woon mag ik hiervoor een aanvraag doen bij het KNGF Geleidehonden.
Ik wil iedereen bedanken voor hun steun het afgelopen jaar en voor de trouwe bezoeken aan mij in het ziekenhuis en nu weer in het revalidatiecentrum. Voor degene die wegbleven wil ik zeggen, ik snap het, het is ook best ingrijpend wat me gebeurd is, maar ga me niet uit de weg!
De mensen die deze acties voor mij opzetten: Héél erg bedankt, jullie maken voor mij het verschil!
Voor mensen die doneren: Ongelofelijk fijn dat jullie, in welke vorm dan ook, bijdragen aan mijn toekomst!
